Vogelreis Pyreneeën 2024

De weersvoorspellingen zijn niet heel goed voor vandaag, maar hoe verder oostelijk in Huesca, des te groter de kans dat je het droog houdt. Vandaag splitsen we in twee groepjes. Ton, Sander, Martin en ik gaan naar het vliegveld Timoneda - dat zelfs al in Catalonië ligt en waar we vrijdag ook waren - om een tweede poging voor de Duponts leeuwerik te wagen. De rest blijft liever dicht bij huis en gaat het oorspronkelijke plan uitvoeren en vertrekken naar Bierge. Onderweg gaan we in Lleida nog op zoek naar een bakker, maar met eerste Pinksterdag is lang niet alles open. Tenslotte lukt het toch om een winkel voor brood te vinden en een croissanterie voor een croissant voor iedereen.

Het eerste gebiedje dat we aangeprezen kregen van de Spanjaard levert nóg een griel op, die we eerst lopend kunnen zien met de verrekijker en de scoop en daarna is de vogel zittend zichtbaar. Weer ontdekt door Sander.

Op weg naar Mas de Melons, de tweede aanrader, rijden we over een onverharde weg die een mooie kortteenleeuwerik van dichtbij oplevert, gevolgd door bijeneters en scharrelaars. De weg is erg smal en hobbelig en hopelijk komen we niemand tegen. Voorlopig is in de verste verre niemand te zien, dus heerlijk rustig om te vogelen.

Als we het veldje met de kortteenleeuwerik scannen, zien we achter ons - in het westen - een dreigend firmament en hoog tegen de donkergrijze en met regen gevulde lucht cirkelen vale gieren. Op de foto slechts als stipjes terug te vinden.

Ook niet verkeerd is een kalanderleeuwerik die mooi langs de onverharde weg blijft zitten, zodat we nu vanuit de auto van redelijk dichtbij een plaatje kunnen schieten.

Onderweg zien we ook een roodkopklauwier. Een foto van afstand, maar die geeft eigenlijk weer wat je vaak ziet, een vogel boven in een struik in het landschap.

Hoewel het naar Mas de Melons slechts 8 kilometer is, gaat het erg langzaam. De onverharde weg is lang en hobbelig en steeds weer zien we iets waarvoor we stoppen. We kruisen de LV-7021. Alleen de naam en het hoge nummer zegt al genoeg. Er ligt in ieder geval asfalt en het is een doorgaande weg tussen de dorpen Artesa de Lleida en El Cogul. Het schiet dus beter op, maar na anderhalve kilometer moeten we linksaf richting Mas De Melons, een steppe-achtig natuurgebied op een terrein van een voormalig landbouwbedrijf, vandaar de naam Mas. In de omgeving worden gerst en andere granen voornamelijk gecombineerd met amandel- en olijfgaarden. Het asfalt zit nu vol grote gaten en weer gaat het langzaam, maar daardoor zien we ook een leuk tafereel met bijeneters. Ik zie namelijk een bijeter op een van de draden langs de weg zitten en een andere vliegt rond. Waarschijnlijk een stelletje.

Het rondvliegende mannetje landt op de draad en maakt het wachtende vrouwtje het hof door haar een insect aan te bieden. Als beloning krijgen ze verkering, maken een hol, paren ze en worden er eieren gelegd.

Bij Mas de Melons plaat ik een alpenkraai en een ringmus, zien we ook nog een eurokanarie, maar niet de zwarte tapuit die hier ook zou moeten zitten. Sander scant de gehele omgeving af, maar tevergeefs.

Bij het scheidenvan de markt zit er ook nog een scharrelaar fotografeerbaar in een struik. Fotgraferen gaat me beter af dan gisteren.

We verlaten Mas de Melons en nemen dezelfde weg terug. Vlag voordat we Aspa binnenrijden, vliegt een Iberische klapekster over de weg, die niet al te ver weg in een struik neerstrijkt. Bij het dorp rijden we rechtdoor, richting Lleida en een tankstation, want we rijden al een tijdje op de reservetank.

We vinden op tijd een tankstation en kopen daar een ijsje. De laatste aanrader is Secans de Mas Melons - d'Alfés dat hoort bij het zojuist bezochte gebied. Het heeft een heel gevarieerde biotoop waar we een kleine klapekster zouden kunnen vinden, maar dat lukt echter niet. Wel een orpheusspotvogel, een grote karekiet, diverse scharrelaars en bijeneters en een mooie roodkopklauwier dichtbij op een sproeier, net als een van de scharrelaars. Het aantal houtduiven loopt hier in de honderden en ook koereigers zien we heel veel. Een grote roofvogel met slanke afgeronde staart is een havik en is nieuw voor de lijst. Het is er vergeven van de muggen en ik wordt flink gestoken. Omdat het begint te regenen besluiten we het gebied met de auto te doorkruisen en te scannen op kleine klapeksters. We passeren wel een informatiebord over deze soort, maar we zien ze niet "life".

Om 17:00 uur besluiten we naar Casa Domper te gaan. Onderweg regent het en voor het eerst voel ik de vermoeidheid. Helemaal gaar parkeer ik de auto bij de Casa en ben ik blij terug te zijn. De andere groep is al even thuis en een deel ervan staat op het punt naar het kerkje boven het dorp te klimmen. Op de vraag of ik mee wil gaan, zal ik wel nors gereageerd hebben, want ik ga eerst even liggen. Ik rust wat uit op bed en videobel met Gina die bij Caroline eet, dus ik zie de kleintjes ook nog. In de tussentijd lopen de anderen naar de kerk en onderweg doet Dick R. Martin na, denk ik. Niet gehoord dat er een slang onder vandaan kwam. Met de slangen is het deze reis sowieso erg karig. De teller staat op 1, een trapslang, die later door iemand een "ladder"-slang werd genoemd. What's in a name?